شاهرگ های زمین ازداغ باران پر شده ست

آسمانا کاسه صبر درختان پر شده ست

 

زندگی چون ساعت شماطه دار کهنه ای

از توقف ها و رفتن های یکسان پر شده ست

 

چای می نوشم که با غفلت فراموشت کنم

چای می نوشم ولی از اشک فنجان پر شده ست